Akdeniz’den Karadeniz’e, Hint Okyanusu’ndan Afrika’ya kadar her köşede gerilim var. Savaşın ayak seslerini gözlerinizi kapattığınızda bile hissedebilirsiniz.
Bu sefer maşalar değil belli ki ağalar savaşacak.
Belli ki kıyamet kopacak.
Peki bu kıyamet yaklaşırken biz ne yapmışız?
Türkiye, 10 yıldır Suriye’den Akdeniz’e, savunma sanayinden teknoloji üretimine kadar her alanda çalışmış da çalışmış. Hazırlanmış. Önleyici ve geliştirici birçok adım atmış yani. Bugüne bakıp dün yapılan yatırımları, atılan adımları anlamak artık çok daha kolay.
Libya’da ne işimiz varmış, Suriye’ye niye girmişiz, Akdeniz’de verdiğimiz mücadeleyi, savunma sanayindeki atakları şimdi daha iyi idrak edebiliyoruz.
Peki bu 10 yılda devlet böyle çalışırken muhalefet ne
yapmış?
Libya’ya girme demiş mi?
Suriye’deki varlığımıza muhalefet etmiş mi?
Akdeniz’e de yerli silah üretimine de kendi enerjimizi
üretmemize de muhalefet etmiş mi?
Etmiş!
Muhalefeti anlamak çok kolay; devlet dışarıda mücadele ederken içerde problem çıkarmak; içerde her şey yolunda giderken bizi dışarıya şikayet etmek.
Şimdi dışarda mücadele veriyoruz onlar da içeride ellerinden gelen en iyi provokasyonu yapıyorlar. Üç vakte kadar dışarıda gerilim bitip işler yoluna girince, ekonomi toparlanıp hayat normale dönünce bu sefer dışarıya açılacaklar “Erdoğan diktatör, basın özgürlüğü yok, seçimler için demokratik koşullar sağlanmıyor” diye diye başlayacaklar şikayet etmeye.
Kullanım kılavuzları belli, sayfayı başa alıp alıp oynayacaklar. Kısacası biz dışarıdaysak içeride, içerideysek dışarıda cephe açmaya memur bir muhalefetimiz var.
Görevlerini yerine getirmek için Aylan bebeği de kullanırlar gencecik öğrencileri de.
Türkiye’de muhalefet bu! Biz işimize bakalım.