Tarih boyunca bulaşıcı hastalıklar milletlerin ve devletlerin baş etmekte zorlandığı en zor durumlardan biri olmuştur. Veba, çiçek, kızamık, kolera ve kabakulak gibi milyonlarca insanın ölümüne neden olmuştur. Bu hastalıkların günümüzde etkisini yitirmiş olmasının nedeni aşının yaygın olarak kullanılmasıdır. Her yıl bulaşıcı hastalıkların ölüm oranını azaltan ve milyonlarca insanın hayatını kurtaran aşıdır.
Tarihte aşıya ilişkin ilk çalışmalar çiçek hastalığı ile başlıyor. Bazı kaynaklara göre çiçek aşısı milattan önce 4. yüzyılda Çinliler tarafından geliştirilerek kullanılmıştır. Bazı kaynaklar ise aşının kökeni olarak Orta Asya Türklerini göstermektedir.
18. yüzyılda Osmanlı Devleti’nde çiçek hastalığına karşı insanlara ve ineklere çiçek aşısı uygulanmaktaydı. 1716 yılında İstanbul’a gelen İngiliz Büyükelçisinin eşi, Lady Montagu çiçek aşısı örneklerini ülkesine götürür. O dönemde Osmanlı Devleti’nde çiçek hastalığı aşılamadan dolayı can almıyorken İngiltere’de en can alıcı hastalık olarak biliniyordu. Ancak bugünkü çiçek aşısının bilimsel olarak ilk çalışmalarını 1775 yılında Edward Jenner yapmıştır. Dönemin en yaygın hastalığı olan çiçek hastalığı aşı çalışmalarını tamamlayarak kendi ülkesinde tıpta bir çığır açmıştır.
