Muğla'da 50 Bin Liraya Aldıkları Evi Lüks Daireye Dönüştürdüler!

Öncelikle bize kendinizi tanıtır mısınız? İsmim Farah. Adana doğumluyum. 42 yaşındayım. Kurumsal bir şirkette mağaza müdürlüğü yapıyorum. Yıllardır küçük bir Ege kasabasına yaşama hayalimiz vardı. Bodrum Gümüşlük’ü görünce bu bölgeye karar verdik.

Yaklaşık 4 buçuk yıl önce Bodrum’a eşimle birlikte tayin alıp geçiş yaptık. Bodrum çok pahalı bir yer beni çok tatmin etmedi. Yaklaşık 2 buçuk yıl Bodrum’da yaşadıktan sonra Milas Kargıcak köyüne taşındık. 1 yıldır bu köyde yaşıyoruz.

Her şeyi geride bırakıp Muğla Milas'ta bir köye yerleşme hikayeniz var. Bu süreç nasıl gerçekleşti? Nasıl planladınız bu değişimi? Benim için aslında çok uzun zamandır olan bir şeydi. Şehirde doğup büyümüş birisiyim ama hep büyükşehir kalabalığından çıkmak istiyordum. Bir köye yerleşmek, bahçeli bir evim olsun gibi. Belki bir çocukluk anısıdır. Bahçeli ve müstakil bir evde büyüdüğümüz için beni köyde böyle bir evde yaşamayı hayal ettirdi.

Ani bir karar değildi. Çok uzun yıllar hayal ettiğimiz, planladığınız bir durumdu. Biz de büyük ihtimalle pandemiden etkilenen insanlarız. Evde kaldığımız süreç bu isteğimizi tetikledi. Kendi içimize döndük. Baktık hayat çok basit. Hayat anlamsız diyemem çünkü yaşamayı çok seviyorum. Sadece basitliğin içinde huzuru yakalamak istedim.

Yerleşme kararı aldığınızda çevrenizdekilerin tepkisi ne oldu? Ailem olumlu destekledi. Bizler şehirde doğup büyüyen insanlar olduğumuz için ‘deli’ gibi olduğumu düşünenler de oldu. Hiçbir şey bilmiyorsunuz. Toprağa dokunmamışınız. Böyle bir hayatla alakalı hiçbir tecrübeniz yok.

Köye göç diyoruz ama hangi köye? Yer seçme sürecindeki deneyimlerinizi bizimle paylaşır mısınız? Her yıl yıllık iznimizde eşimle birlikte Ege’ye tatile geliyorduk. Kıyı şeridini Akdeniz’den Çanakkale’ye kadar komple dolaştık. Her gittiğimiz yerde de ben sürekli ‘burada yaşayabiliriz’ ya da ‘burası olmaz’ diye yorum yapıyordum. En son Bodrum Gümüşlük’e geldikten sonra ‘kesinlikle burası tamam’ dedik ve yerleşmeye karar verdik.

Daha da yerleşik düzeni geçmek için ev almamız gerekiyordu. Bodrum ciddi anlamda çok pahalı ve kalabalık. Kira da satın alma da çok yüksek. Bizim bütçemize uygun değildi artık. Zaten geldiğimiz yıl karar vermiştim ‘5 yıl sonra Bodrum’da yaşanmaz’ diye. Kendimize göre bütçemiz dahilinde bir köye yerleşmemiz gerekti.

Evinizi ne kadara satın aldınız? Şehirdeki ev fiyatlarla kıyaslarsak buradaki hayatınız daha mı karlı? Biz sürekli ev arıyorduk, tanıdıklar vasıtasıyla. Çok enteresan bir şekilde evimizi internet ilanından bulduk. Görür görmez ertesi gün ablamla yola çıktık. Fiyatı çok uygundu. Eşim hatta ‘deli misiniz, ev kaçıyor mu dedi? dedi. Bir hafta sonra eşimle tekrar görmeye geldik, hemen satın almaya karar verdik.

Sizin tabirinizle 'ahır' dan bir eve dönüş aşaması var. Maliyeti nasıl oldu, ne kadar sürede tamamlayabildiniz? Hemen yerel bir usta bulduk, gittik görüştük. Zaten ben evin bol bol fotoğraflarını çekmiştik. Fotoğraflara bakıyorum, kafamda hayal kuruyorum. Ustanın yanına gittik, anlattık projemizi.

Böyle bir ev yapmak için yasal olarak uygulanması gereken süreçler neler? Biraz karışık bir iş. Birincisi köy evlerinde imar yok. İmar olmadan bir şey yapamıyorsunuz. Her şey kuralarına uygun olsun diye önce imar belgesi aldık. Sonra tadilat işleri için izin aldık ve sürece başladık. Evlerin tapuları var ama imarları yok. Her şeyi baştan yaptık. Bunların hepsi bir ay sürdü.

Evinizi yaparken en zorlandığınız alan hangisi oldu? Hiç olmadı. Çok tatlı bir ustayla tanıştık. Ben ne istiyorsam söyledim, benle birlikte yazdı, çizdi. Beni hiç yormadı. Her şeyi nasıl istiyorsam yaptı. Tabi bütçe dahilinde, en güzeli, en kalitelisi olmadı ama bütçemiz dahilinde en iyisi oldu. Çok şanslıydık bu konuda.

Daha önce böyle bir köyde yaşama deneyiminiz var mıydı? Herkes yapabilir mi sizce? Hiç olmadı. O kadar turist gibiydim ki geldiğimde. Ot bilmem, ağaç bilmem, toprak bilmem. Çünkü hayatımda hiç görmemişim. Şehre bağlı olan insanlar gerçekten yapamaz. Her gün kahvemi satın alıp içeyim diyen birisine göre bir hayat değil.

1 yıldır şehirden uzakta yaşıyorsunuz? Sizi en fazla zorlayan şey ne oldu? Yani, yok desem çok rahat bir kafa mı olur. Beni hiçbir şey zorlamadı. Çünkü her şeyi planlamıştık geldiğimizde. Eşim bu süreçte çok destek oldu. Tabi olumsuz kısımlarını da söyleyeyim.