09.01.2020-09:59 (Son Güncelleme:16.04.2024-21:54)

Yeşim Ceren Bozoğlu: Saldırmak, Hakaret Etmek Artık Bize Serbest

İddialı pozları ile sık sık gündem olan güzel oyuncu yeşim ceren bozoğlu, şimdi ise takipçilerinden gelen kırıcı ve saygı sınırlarını aşan yorumlar hakkında yaptığı paylaşımla çok konuşuldu.

İddialı pozları ile sık sık gündem olan güzel oyuncu yeşim ceren bozoğlu, şimdi ise takipçilerinden gelen kırıcı ve saygı sınırlarını aşan yorumlar hakkında yaptığı paylaşımla çok konuşuldu.

Hemen herkesin yakındığı ‘klavye delikanlıları’ üzerine önemli tespitlerde bulunan yeşim ceren bozoğlu, ınstagram’daki son paylaşımının altında şu satırlara yer verdi:

“ne tuhaf değil mi? sokakta görsek merhabamızın olmadığı insanlara, sadece “takip et” butonuna basmak kadar bir “emek” (!) verdikten sonra, onların hayatlarına fikirlerine duygularına dair, paylaştıkları her şeyle alakalı otorite kesiliyoruz.

Bu hakkı kendimizde görüyoruz… eleştirmek yargılamak, saldırmak hatta hakaret etmek artık bize serbest. neden? “takip et” butonuna basmışız çünkü bir kere… aman ne emek, ne çaba…

Buradaki sanal dünyanın iletişimini önemsiyorum. gerçek hayat cesaretinin ötesinde bir korkusuzluk veriyor insanlara. bu özgürlük ve korkusuzluğun sınırlarını merak ettiğim için paylaştıklarımı yoruma açık tutuyorum.

Az da olsa, aleni hakaret veya nefret söylemi içerenler hariç, eleştirileri de silmiyorum. o tarz yorumların sahiplerine baktığımda ise genellikle profilleri ve iletişimleri kapalı. cama taş atıp üst mahalleye kaçan çocuklar gibiler…

Gözlemim şu: klavye delikanlılığı artık ciddiye almadığımız bir durum evet. gülüp geçerken sadece üzülüyorum o insanlara. bedelini ödemeden şiddet uygulamak, korkakça bir zavallılık hali malum, samimiyetle üzülüyorum.

Buradan tek dileğim buna ihtiyaç duyan insanların, o öfkelerinin karşılarındakine değil kendilerine yönelik olduğunu fark etmeleri… yargıladığımız her ne ise bizde fazlası ile var çünkü. üzeri örtülü sadece. korktuğun kaçtığın dayanamadığın her ne ise dön kalbine bir daha bak, senin içinde ne var da tahammül edemiyorsun?

Aksi takdirde en kötü, en yanlış en kabul edilemez olana bile şefkat duyuyor olmalıydık. “yaratılanı severim yaratandan ötürü” desem… “yargı sadece “o”na mahsustur” desem… anlar mısın belki? kalbin yumuşar mı, bir ihtimal, belki?”