Merhabalar. Gününüz hayırlı ve eviniz huzurlu olsun. Özellikle insanlığın başına musallat olan bu habis virüs inşallah yeniden silkelenip kendimize gelmemize vesile olur. Her musibette bir hayır vardır derler ya, aslında tam olarak onu yaşıyoruz.
Evlerimize kapandık, ailemiz çoluk çocuklarımızla daha uzun zaman geçirme imkanımız oldu. Bu geniş zaman yoğun ve uzun saatlerce çalışanlara inanılmaz bir fırsat oldu.
Özellikle küçük çocukların olduğu aileler için bir bakıma da nimet oldu. Eşler birbirlerini daha çok görmeye, aileler birbiriyle daha çok vakit geçirmeye başladı. İnşaallah bu habis virüsü en kısa hasarla atlatırız
Hayırlısı İle Nisan ayına başladık. Zor bir süreçten geçtiğimiz hepimizin malumu. Direnç, dayanıklılık, özveri, sabır, tahammül imtihanlarından geçmiş bir millet olarak bu sıkıntılı sürecinde en az hasarla atlatacağımıza olan inancımı bir kere daha tekrar ediyorum.
Bugün “deyim” ve hikayesini nakletmeye devam edelim. Biraz da o yoğun günlerimize bir gönderme olsun diye bu deyimi seçtim efendim.
ATEŞ ALMAYAMI GELDİN
(Ziyaretini çok kısa tutan, gelir gelmez gitmeye kalkan kişiye söylenen, ‘çok çabuk gidiyorsun’ anlamında bir deyim.)
Çakmağın, kibritin olmadığı, ateşin çakmak taşı ve kavla yakıldığı zamanlardan bir zaman. Evlerde ateş sönünce, ateş küreği ile komşuya gidilir, bir parça ateş alınırmış.
Ateş almak için komşuya geçen kadınlar, kürekteki ateş sönmesin diye oturup “çene çalmaz” ayak üstü sohbet yapmazlar ve acele ederlermiş.
Kapıdan içeri girmeyerek, kısa bir konuşmadan sonra gitmek isteyen ziyaretçilere:
-Ateş almaya mı geldin? denmesi de işte bu devirlerden kalmadır.
Allahtan temenni ediyorum bu virüs ülkemizden sadece “ateş almaya” gelmiş olsun